Parental Alienation / Ouderverstoting
(Wijlen) Dr. Gardner, was een Amerikaanse psychiater die veel onderzoek deed naar het fenomeen (v)echtscheidingen en de gevolgen die dit had voor kinderen. Hij was de eerste in het veld die een naam gaf aan het beeld waarbij kinderen één van de ouders afwijst: parental alienation. Door zijn werk is parential alienation oftewel ouderverstoting een begrip geworden. Wanneer een kind daadwerkelijk mishandeld of misbruikt wordt is dit een logische reactie van een kind, maar wanneer een kind opzettelijk tegen één van beide ouders wordt opgezet is dit een fenomeen dat hij aanduidt als een ernstigere vorm van kindermishandeling dan sexueel misbruik, nogal een statement, dit wordt het ouderverstotingssyndroom genoemd.
Een kind heeft hoe dan ook altijd twee ouders. En net zo goed als dat het voor een kind erg pijnlijk is als ouders ruzie maken, is het voor hetzelfde kind pijnlijk wanneer één van de ouders negatief over de andere ouder spreekt of opzettelijk zwart maakt. Elke keer als dit gebeurt deel je als het ware een emotionele/psychische tik uit aan het kind, een behoorlijk harde tik. Tevens voelt het kind dit als een afwijzing van een deel van hem/haar.
Dr. Gardner stelde vervolgens ook dat in het geval van ouderverstoting er vaak sprake is van een psychiatrische aandoening bij de verstotende ouder: in het bijzonder noemde hij de narcistische persoonlijkheidsstoornis als meest voorkomende aandoening. Niet zo gek als je de kenmerken van een narcistische persoonlijkheidsstoornis bekijkt.
In het geval van een narcistische moeder zal de vader als zondebok voor alle ellende worden aangewezen. Uiteraard kan de vader niets goed doen, is het de grootste klootzak die er bestaat, faalt hij op alle fronten en is hij totaal niet in staat een goede vader voor zijn kinderen te zijn. En wat de narcist betreft mag het kind dat weten ook! Het kind wordt ingezet als middel tégen de vader.
Andersom geldt precies hetzelfde, vaders die de moeder afschilderen als waardeloze moeder en dit ook duidelijk overbrengen naar hun kinderen. Niets deugt aan haar en ze is beslist niet capabel als moeder.
In het geval van ouderverstoting wordt er net zolang op het kind ingepraat tot het kind de mening van de verstotende ouder overneemt, PAS (parental alienation syndrome) of ouderverstotingssyndroom is een feit als gevolg van een behoorlijk spelletje psychische manipulatie vol leugens en bedrog, mindfucking en gaslighting. In eerste instantie zal het kind loyaal blijven aan de andere ouder, wat hem/haar duur komt te staan, het kind wordt hier door de verstotende ouder voor bestraft en op afgerekend en ronduit afgewezen. Als het kind bij deze ouder woont kan het niet anders dan zich voegen naar de verstotende ouder en zal hij/zij uiteindelijk ook aan gaan geven de andere ouder niet meer te willen zien. Het plan is geslaagd! Echter het kind is ook totaal verwrongen... hij/zij ervaart een leegte in zichzelf en kan de tegengestelde emoties niet in balans brengen met ernstige psychische gevolgen.
Een gezonde ouder die oprecht van zijn/ haar kind houdt zal het verdriet van zijn/haar kind zien als er negatief over de andere ouder gesproken worden en hierin rekening gaan houden met de gevoelens van zijn/haar kind. Hij/zij zal geen negatieve uitlatingen doen over de andere ouder in bijzijn van de kinderen en het kind de kans en ruimte geven om een eigen beeld te vormen van de andere ouder.
Boosheid na een echtscheiding is normaal, maar op een gegeven moment zou dit over moeten gaan in acceptatie en berusting waarna er een min of meer normaal contact mogelijk zou moeten zijn tussen beide biologische ouders. Als dit te lang duurt moet je je gaan afvragen of er niet meer aan de hand is...
Sjoukje Varwijk is kennis- en ervaringsdeskundige op het gebied van Narcistisch geweld. In haar praktijk, praktijk CoBeSlaN biedt zij hulp aan de 'slachtoffers' die hiermee te maken krijgen.
Voor meer informatie kijk op www.cobeslan.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten